Ἱερόθεος Β΄ Πετράκης (1952-1973)

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἱερόθεος (κατά κόσμον Ἰωάννης) γεννήθηκε στήν Σφάκα Σητείας τῆς Κρήτης τό ἔτος 1899 καί ἦταν ἕνα ἀπό τά ἐννέα παιδιά τῆς οἰκογενείας τοῦ Μιχαήλ καί τῆς Καλλιόπης Πετρά(δα)κη. Σύμφωνα μέ τίς πολύτιμες πληροφορίες τῆς συγγενοῦς του κ. Καλλιόπης Τσαβαρῆ, ὁ πατέρας του ὑπῆρξε ταχυδρόμος στήν τουρκοκρατούμενη ἀκόμα Κρήτη καί κατά τήν ἐκτέλεση τῆς ὑπηρεσίας του, κινούμενος σέ μιά ἐρημική τοποθεσία, δολοφονήθηκε ἄγρια ἀπό τούρκους ληστοσυμμορίτες, πού τοῦ ἀφαίρεσαν ἕνα μεγάλο χρηματικό ποσόν πού μετέφερε. Ἡ σύζυγός του γιά νά ἐπιστρέψει τά κλεμμένα χρήματα, ἀναγκάστηκε νά πουλήσει ὅλη σχεδόν τήν οἰκογενειακή τους περιουσία, μέ ἀποτέλεσμα νά περιέλθουν σέ ἐσχάτη πτωχεία. Ἔτσι οἱ ἀδελφοί του ξενιτεύτηκαν ἀφ’ ἑνός γιά νά ἀνεύρουν ἐργασία πρός βιοπορισμό καί ἀφ’ ἑτέρου γιά νά μήν στρατολογηθοῦν ἀπό τούς τούρκους. Οἱ ἀδελφές του ἀντιθέτως παρέμειναν στήν Κρήτη καί παντρεύτηκαν ἐκεῖ.
    Ὁ μικρός Ἰωάννης κατέφυγε σέ Ἱ. Μονές τοῦ Λασιθίου καί ἀρχικά στήν Ἱ. Μονή Παναγίας Φανερωμένης Ἱεράπετρας, ὅπου τήν 9η Νοεμβρίου 1914 ἐχειροτονήθη Ἱεροδιάκονος, σύμφωνα μέ ἰδιόχειρη σημείωσή του στό ἐσώφυλλο τοῦ Ἱερατικοῦ πού χρησιμοποιοῦσε κατά τίς ἱερές Ἀκολουθίες, σωζόμενο σήμερα στήν Βιβλιοθήκη τῆς Μονῆς μας. Στήν Μονή αὐτή κατά πληροφορία ἐπίσης τῆς κ. Τσαβαρῆ ἡγουμένευσε κατά τά ἔτη 1929-1944. Στήν συνέχεια σύμφωνα μέ τήν ἴδια πηγή, ἐπί τριετίᾳ (1945-1948) ἐγκαταβίωσε στήν Ἱ. Μονή Ἁγίου Ἰωάννου Καψᾶ, μετόχιον τῆς ἱστορικῆς Μονῆς Τοπλοῦ. Ἀμέσως μετά μετακινήθηκε στήν Μονή αὐτή, ὅπου ἐχειροθετήθη Ἀρχιμανδρίτης καί κατεστάθη καί Ἡγούμενος, θέση στήν ὁποία παρέμεινε μέχρι τόν Ἰούλιο τοῦ ἔτους 1952. Στήν Σύμη ἀφίχθη ὡς διορισμένος Ἡγούμενος τοῦ Πανορμίτη τήν 6η Σεπτεμβρίου 1952, λίγα χρόνια μετά τήν ἀπελευθέρωση τῶν Δωδεκανήσων. Ἐπί τῶν ἡμερῶν του δημιουργήθηκαν βασικές ὑποδομές, πού μέχρι σήμερα ἀποτελοῦν τίς οὐσιαστικές προϋποθέσεις γιά τήν κοινωνική προσφορά τῆς Μονῆς στούς πολυπληθεῖς προσκυνητές καί ἐπισκέπτες της. Συγκεκριμένα ἀνηγέρθησαν τά περισσότερα κτιριακά συγκροτήματα τῶν Ξενώνων της ὅπως τά κτίρια τοῦ «Κυπραίου» τοῦ «Καντούνια» καί ἄλλα. Αὐτή ἡ σημαντική ἀνάπτυξη τῆς Μονῆς πέραν τῶν δραστηριοτήτων τοῦ δυναμικοῦ αὐτοῦ κληρικοῦ, ὀφειλόταν ἀκόμη καί στήν ἐπιτυχημένη σύνθεση τῆς Ἐφορείας, τά μέλη τῆς ὁποίας διακρίνονταν γιά τό ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον καί τήν συνεχῆ ἐπιδίωξη δημιουργίας τέτοιων ὑποδομῶν. Ἐπίσης καί ὁ τομέας τῆς γεωργίας τήν ἐποχή τοῦ Ἱεροθέου γνώρισε τεράστια ἄνθηση καί ἀνάπτυξη. Ὁ ἀκάματος αὐτός Καθηγούμενος ἐκοιμήθη τήν 20η Σεπτεμβρίου 1973 καί ἐτάφη στήν Μονή.