Μακάριος Γ΄ Μπάρβας (1920-1924)

Ὁ Συμαῖος αὐτός κληρικός ἦταν προικισμένος μέ πολλά πνευματικά χαρίσματα καί μεγάλη ὀξυδέρκεια. Κατεῖχε ἱκανή μόρφωση, τήν ὁποία ἀπέκτησε κατά τά ἔτη τῶν σπουδῶν του στό Ἱεροδιδασκαλεῖο τῆς Σάμου. Χρημάτισε Δημοδιδάσκαλος καί παράλληλα Ἐφημέριος στήν Χίο καί τήν Σύμη. Τόν διέκρινε ἀκατάβλητη ἀποφασιστικότητα, αὐταπάρνηση, καί μεγάλη φιλοπατρία, ἀρετές πού τόν βοήθησαν νά συνεχίσει καί νά ἐπαυξήσει τό ἀνακαινιστικό ἔργο τῶν προκατόχων του. Κινούμενος ἀπό ἔνθερμο ζῆλο γιά τήν ἄνοδο τῆς παρεχομένης δευτεροβάθμιας παιδείας στήν νεολαία τῆς ἰταλοκρατούμενης Σύμης, πραγματοποίησε περιοδεία στήν εὐημεροῦσα τότε παροικία τῶν Συμαίων τῆς Ἀλεξάνδρειας στήν Αἴγυπτο, ἀπ’ ὅπου συγκέντρωσε τό ὑπέρογκο γιά τήν ἐποχή, ποσόν τῶν 2.000 λιρῶν. Τά χρήματα αὐτά διατέθηκαν ἀποκλειστικά γιά τήν ἀγορά Σχολικοῦ κτιρίου στήν Σύμη, τό ὁποῖο μέχρι σήμερα ὀνομάζεται «Πανορμίτειο Γυμνάσιο». Ὁ Μακάριος μέ τίς ἐνέργειές του αὐτές, φαίνεται πῶς δυσαρέστησε κάποιους τοπικούς παράγοντες, τῶν ὁποίων ὁ πλουτισμός βασιζόταν στό χαμηλό πνευματικό ἐπίπεδο τοῦ λαοῦ. Ἔτσι ἀνίερες μεθοδεύσεις καί συκοφαντίες, δύο χρόνια ἀργότερα τόν ἀνάγκασαν νά παραιτηθεῖ ἀπό τήν Ἡγουμενεία τοῦ Πανορμίτη καί νά περιορισθεῖ στήν Μονή Ρουκουνιώτη. Τό 1934 ἀνέλαβε ἐκεῖ Ἡγούμενος καί τό 1939 διορίστηκε Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Σύμης. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τήν 24η Ὀκτωβρίου 1945 διάγοντας τό 73ο ἔτος τῆς ἡλικίας του καί ἐτάφη στήν Μονή τοῦ Ρουκουνιώτη. Τό μεγαλύτερο τμῆμα τῆς περιουσίας του διέθεσε στούς ἐνδεεῖς συμπατριῶτες του.