Τό Πάσχα ἀποτελεῖ τήν μεγαλύτερη Ἑορτή καί Πανήγυρη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἑορτάζουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι τό πλέον λυτρωτικό γεγονός γιά τόν ἄνθρωπο. Προηγεῖται ὅμως ἡ ὑπέρτατη Σταυρική Θυσία τοῦ Θεανθρώπου καί ὅλα ἐκεῖνα τά κοσμοσωτήρια Πάθη, διά τῶν ὁποίων τό ἀνθρώπινο γένος ἀνεκλήθη ἀπό τήν φθορά καί μεταβέβηκε στήν αἰώνια ζωή, ὅπως διακηρύσσει ἡ ὑψηλή ὑμνολογία τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος.
Στήν Σύμη καί τό Μοναστήρι τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτη, ἡ μοναδική αὐτή πνευματική ἀτμόσφαιρα, βιώνεται σ’ ὅλο της τό μεγαλεῖο, στίς κατανυκτικές ἱερές Ἀκολουθίες πού τελοῦνται καθημερινά πρωί καί βράδυ, στό Καθολικό τῆς Μονῆς, ἐνώπιον τῆς θαυματουργῆς Εἰκόνας τοῦ Πανορμίτη. Ἐφέτος, τήν Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία τῆς Μεγάλης Τετάρτης τέλεσε ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Σύμης, Τήλου, Χάλκης καί Καστελλορίζου κ. Χρυσόστομος, ἐνῶ ὁ Πανοσ. Καθηγούμενος Ἀρχιμ. π. Ἀντώνιος Πατρός, ἀκούραστα καί νυχθημερόν πρωτοστατοῦσε στίς λοιπές Ἱερές Ἀκολουθίες, ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου, δεόμενος ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου εἰς τόν Παθόντα καί Ἀναστάντα Κύριο.
Τήν πρωΐα τῆς Μεγ. Παρασκευῆς οἱ πένθιμες κωδωνοκρουσίες σήμαναν τήν ἔναρξη τῶν κατανυκτικῶν Μεγάλων Ὡρῶν, μετά τίς ὁποῖες τελεῖται ὁ Ἑσπερινός καί ἡ Ἀποκαθήλωση. Τό ἑσπέρας ἔλαβε χώρα ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου Θρήνου μέ τά Ἐγκώμια, τό «τραγούδι τοῦ Νεκρωμένου Θεανθρώπου», ἡ περιφορά τοῦ ὁποίου πραγματοποιήθηκε ἐφέτος σύμφωνα μέ τά ἰσχύοντα, γύρω ἀπό τό Καθολικό καί μόνον τοῦ Ἀρχαγγέλου.
Τό Μεγάλο Σάββατο τό πρωί, ἡ ἀτμόσφαιρα ἔχει ἀλλάξει. Οἱ κωδωνοκρουσίες εἶναι πιά χαρούμενες καλώντας στόν Ἑσπερινό του Πάσχα, ἤ ὅπως εἶναι εὐρύτερα γνωστός, στήν πρώτη Ἀνάσταση. Ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Χρυσόστομος τέλεσε τήν Θ. Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἔχοντας συλλειτουργούς τόν Πανοσ. Καθηγούμενο Ἀρχιμ. Ἀντώνιο καί τόν Διάκονο π. Γεώργιο Κακακιό, ἐνῶ τό ἱ. ἀναλόγιο διακόνησε μελιρρύτως ὁ Πρωτοψάλτης τῆς Μονῆς κ. Μερκούριος Γιανναρᾶς.
Ἡ Ἀκολουθία ἀρχικῶς περιλάμβανε τόν Ἀναστάσιμο Ἑσπερινό διανθισμένο ἀπό τίς ὑπέροχες προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μέ κορυφαία αὐτή τοῦ Ἰωνᾶ, πού προτυπώνουν τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Σεβασμιώτατος εὐθύς μετά τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ψάλλοντας τό «Ἀνάστα ὁ Θεός...» ἔρρανε τούς πιστούς καί τόν Ναό μέ δάφνες – τα τῆς νίκης σύμβολα – ἐνῶ οἱ ἐκκλησιαζόμενοι κατά τήν παράδοση, ἔκρουαν τά στασίδια γιά νά δηλωθεῖ ἔτσι ἡ ἀποδυνάμωση καί ἡ διάλυση τοῦ Ἅδη καί τοῦ θανάτου.
Τό ἴδιο βράδυ, τά πάντα μαρτυροῦν τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, τό ὁποῖο δυό χιλιάδες χρόνια τώρα βιώνει ἡ Ἐκκλησία, ὡς μία ἀδιάψευστη πραγματικότητα. Στό προαύλιο, τό χιλιοτραγουδισμένο «πλατύ» του Πανορμίτη, ἔχει στηθεῖ ἀπό τό πρωί τό βάθρο, γιά νά πραγματοποιηθεῖ σέ λίγο ἡ τελετή τῆς Ἀναστάσεως, ἀπό τόν Ἅγιο Καθηγούμενο ὁ ὁποῖος ἐν συνέχειᾳ τελεῖ καί τήν Ἀναστάσιμη Θ. Λειτουργία. Ὁ Ἀναγνώστης Ἀντώνιος ἀντί ἄλλου κηρύγματος, ἀνέγνωσε εὐκρινῶς τήν διδακτικότατη «Πατριαρχικήν Ἀπόδειξιν ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχᾳ», τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Στό τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας, ἀφοῦ ὁ Λειτουργός ἀνέγνωσε τόν μοναδικό σέ νοήματα Κατηχητικό Λόγο τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, εὐλόγησε καί προσέφερε στούς πιστούς τά κόκκινα αὐγά.
Ἀπό τίς προαναφερόμενες ἱ. Ἀκολουθίες, παρατίθεται κατωτέρω ἀρχεῖο μέ ἐνδεικτικά φωτογραφικά στιγμιότυπα.
Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ
Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
