Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,
«Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν, Ἅγιον…» καί ἡ ψυχή μας τήν ὁλόφωτη αὐτή Πασχαλινή νύχτα χαίρεται καί σκιρτᾶ, γιά τό θρίαμβο τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. Πάσχα σημαίνει πέρασμα καί διάβαση. Καί τήν πιό θαυμαστή διάβαση κάνουμε, κάθε φορά πού κοινωνοῦμε τό ἀναστημένο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εὐθύς ξεφεύγουμε ἀπό τά γήινα, ἀνεβαίνουμε στόν οὐρανό καί συμμετέχουμε στά παθήματα καί τήν Ἀνάστασή Του.
Ὁ μοναδικός πλέον ἐχθρός πού μας χωρίζει ἀπό τόν Θεό καί μᾶς ἀποτρέπει ἀπό τό Ποτήριο τῆς Ζωῆς εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία, κατά τούς Πατέρες εἶναι θάνατος, ἐνῶ ἡ μετάνοια εἶναι Ἀνάσταση. Ἔτσι κάθε χριστιανός, πού μετανοεῖ καί ἐξομολογεῖται, εἶναι ἕνας ἀναστημένος ἄνθρωπος, πού προορίζεται γιά τήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπου τά πάντα καταυγάζονται ἀπό τό ὑπερκόσμιο Φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
Αὐτήν τήν καινούργια ζωή ζοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία. Βλέπουμε πώς μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού ὑπάρχει στά Μυστήρια μπορεῖ νά ὑπερβεῖ ὁ καθένας τόν ἑαυτό του καί νά γίνει ἄνθρωπος πνευματικός. Ὁ ἄσωτος μπορεῖ νά γίνει σώφρονας, ὁ ὑπερήφανος ταπεινός, ὁ ἄδικος δίκαιος, ὁ ἐγωϊστής κοινωνικός, ὁ φιλοχρήματος ἐλεήμονας. Μποροῦμε πιά ν’ ἀγωνιζόμαστε μέ ἐλπίδα, μέ τήν προσδοκία τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, μέ ἀγάπη ἀνιδιοτελῆ πρός τόν πλησίον. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μᾶς ἔφερε μία πραγματική ἀλλαγή.
Ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στήν Ἀνάσταση, ζεῖ κοντά στόν Ἀναστάντα Χριστό, σ’ ὁποιαδήποτε πνευματική, οἰκονομική καί κοινωνική κατάσταση βρίσκεται. Ἐάν δέν ζεῖ μέ τόν Χριστό, ζεῖ δυστυχῶς τή βασανιστική παρουσία τοῦ θανάτου σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς του. Καί ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ὅπως καθημερινά διαπιστώνουμε, ζεῖ ἔχοντας εἰδωλοποιήσει τόν κακό ἑαυτό του καί τίς ἁμαρτωλές ἐπιλογές του. Ἐπιλέγει τήν δαιμονική αὐτονομία, νομίζοντας ὅτι ἐάν πορευτεῖ βασιζόμενος στίς δικές του δυνάμεις καί τά τεχνολογικά του ἐπιτεύγματα μακριά ἀπό τό Θεό, θά ζήσει τήν ἐλευθερία καί θά βρεῖ τήν εὐτυχία. Μέ ἄλλα λόγια ἐπαναλαμβάνοντας τό πρωπατορικό ἁμάρτημα δένεται μέ τά σατανικά δεσμά τῶν παθῶν, βουλιάζει στήν ἀπάτη, τή φθορά καί τό θάνατο, βιώνοντας τή ζωή τοῦ ὡς κόλαση καί θάνατο καί ὄχι ὡς Παράδεισο καί Ἀνάσταση.
Ὁ ἀναστημένος Χριστός περιμένει νά ἀποβάλλουμε τή θνητότητά μας, τήν κατάσταση δηλαδή ἐκείνη πού ζεῖ ὁ κάθε ἄνθρωπος χωρίς πίστη, χωρίς στόχους καί χωρίς προσωπική σχέση μαζί Του. Περιμένει νά διώξουμε τήν ἀπελπισία πού ὁδηγεῖ σέ καταστάσεις σωματικῆς καί πνευματικῆς αὐτοχειρίας, τήν κοσμική οὐτοπία τῶν ἀνακαινιστικῶν ἀλλαγῶν, τῶν κοινωνικοπολιτικῶν προγραμμάτων, τῶν ἐξασφαλισμένων τεχνολογικῶν ἐπιτευγμάτων, ὅλα αὐτά δηλαδή πού στεροῦνται τήν προοπτική ἀθανασίας καί μᾶς ἐγκλωβίζουν στόν ἐναγώνιο τρόπο ζωῆς.
Δυστυχῶς στήν παγίδα τῆς πνευματικῆς αὐτῆς προδοσίας ἔχουμε πέσει καί ως ἔθνος. Παραδώσαμε ἀμαχητί τίς ἀξίες μας καί ἀποκοπήκαμε ἀπό τίς εὐλογημένες ρίζες τῆς ἱστορίας μας. Ἀποδομήσαμε τήν κοινωνία μας, τήν οἰκογένεια, ἀπομακρύναμε τόν Θεό ἀπό τήν παιδεία μας, ξεχνώντας ὅτι τά παιδιά μας ἔχουν καί ψυχή πού χρειάζεται πνευματική ἀγωγή καί φροντίδα. Τό τραγικό ἀποτέλεσμα ἄρχισε ἤδη νά φαίνεται μέ τά πρόσφατα περιστατικά, ὅπου εἴδαμε τίς παλιές ὄμορφες παρέες καί φιλίες τῶν παιδιῶν μας, νά μετατρέπονται σέ «συμμορίες» πού σκοτώνουν.
Εἶναι λοιπόν καιρός ἀδελφοί μου, νά ἀναθεωρήσουμε τήν στάση μας καί νά ἐπανορθώσουμε τά τραγικά μας λάθη. Ἄς βάλουμε καί πάλι στό κέντρο τῆς οἰκογένειας, τῆς παιδείας καί τῆς κοινωνίας τόν Ἀναστάντα Χριστό, τό Νικητή τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Ἄς φέρουμε τήν Ἀνάσταση καί τό φῶς τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος βροντοφωνάζει καί σ’ ἐμᾶς ἀπόψε: «Μηδείς φοβείτω θάνατον, ἠλευθέρωσεν γάρ ἠμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος» (Κατηχητήριος λόγος Ἄγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου).
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ἀναστάντι ἀγάπης
Άγιον Πάσχα 2015
Ὁ Μητροπολίτης:
+ Ὁ Σύμης Χρυσόστομος