Ὁ ἥλιος δέν εἶχε ἀκόμα ξεπροβάλλει ἀπό τό ἀπέραντο γαλάζιο τοῦ Ἀρχιπελάγους, ὅταν ἡ μικρή συνοδεία ἐκεῖνο τό πρωινό τοῦ Σαββάτου 16 Φεβρουαρίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 2019, ξεκίνησε πεζῆ τήν ἀνάβαση στήν ἀπότομη καί τραχιά πλαγιά τοῦ βουνοῦ, ἀρκετά ψηλότερα ἀπό τόν Πανορμίτη. Ἐπικεφαλῆς ὁ ἀκούραστος Ἡγούμενος τοῦ Μοναστηριοῦ, π. Ἀντώνιος καί μαζί του λίγες εὐλαβικές ψυχές, μέ σκοπό ἱερό νά λειτουργήσουν ἐκείνο τό πρωί τόν Ἁγιάννη τῆς Σχιστῆς, ἕνα μικρό σπηλαιώδες ἐκκλησάκι πού αἰῶνες τώρα ἡ εὐσέβεια τῶν Συμιακῶν καλλώπισε μέ τρόπο ἁπλό καί ἀπέριττο, γιά νά τό ἀφιερώσει στόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.
Ἀπό τήν πίσω πλευρά τοῦ βουνοῦ, οἱ γεωλογικές μεταβολές τῶν αἰώνων, διαμόρφωσαν ἀρκετά ψηλότερα ἀπό τό ἐπίπεδο τῆς θάλασσας πού ἀνοίγεται ἀπέραντη στά πόδια σου, ἐκεῖνο τό μικρό σπήλαιο μέσα στόν πέτρινο ὄγκο τοῦ ἀγέρωχου βουνοῦ, ἀφήνοντας κι ἕνα μικρό πλάτωμα σάν ἐξώστη μετέωρο νά ἀγναντεύει κάτω τά νησάκια τῶν Σεσκλιῶν καί στό βάθος τόν ὄγκο τῆς Ρόδου, στεφανωμένο μέ τόν νεφοσκεπῆ Ἀττάβυρο.
Ὁ βροχερός καί ἀπειλητικός καιρός πού ἐπικρατοῦσε τήν ἡμέρα τῆς ἀνακομιδῆς τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου πού πέρασε, δέν ἐπέτρεψε νά ἐκπληρωθεῖ τότε ἡ ἱερά αὐτή ὑποχρέωση ἀπέναντι στόν Χρυσορρήμονα Ἅγιο καί ἔτσι σήμερα, παρά τό ἄστατο καί ἀπρόβλεπτο τῶν καιρικῶν συνθηκῶν ἡ ἐπιθυμία ἐκείνη, ἐγένετο ἔργον εὐθύς.
Τελέστηκε μέ τήν τυπική σειρά του ὁ Ὄρθρος καί ὁ λειτουργός εὐλαβικά προσκόμισε τά τίμια Δῶρα στόν Ποιητῆ οὐρανοῦ καί γῆς, ἐνῶ μελωδικώτατα ἔψαλλε ὁ Ἱεροψάλτης Ἐμμανουήλ Κυπριώτης. Ἡ Θεία Μυσταγωγία ὁλοκληρώθηκε ἥρεμα καί κατανυκτικά ὑπό τό ἱλαρό φῶς τῶν μελισσόκερων στό ταπεινό αὐτό Ναΰδριο τοῦ Ἁγίου, πού εὐωδίαζε θαρρεῖς περισσότερο ἀπό τήν θεϊκή του Χάρη, παρά ἀπό τό μοσχοθυμίαμα. Ὅπως σέ κάθε Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιά, ἔτσι καί σήμερα ἐδῶ, οἱ πιστοί ἁγιάζονται, ἀλληλοπεριχωροῦνται προσευχητικά καί προσεγγίζουν τίς καρδιές τους πνευματικά, εἰκονίζοντες μυστικῶς τά Χερουβίμ καί προσάδοντες τῇ ζωοποιῷ Τριάδι τόν Τρισάγιον Ὕμνον. Πρό τῆς ἀπολύσεως μέ τήν ἱερά Εἰκόνα τοῦ Ὁσίου Ἱεράρχου ἐπικεφαλῆς, οἱ πανηγυριστές ἐξῆλθαν καί στό σμικρό ἐξώστη τοῦ σπηλαίου, ἀνεπέμφθησαν ἀπό τόν π. Ἀντώνιο οἱ δεήσεις, ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί εὐλογήθησαν οἱ προσφερόμενοι ἄρτοι.
Τόν λόγο στό ἑξῆς ἀνέλαβε ἡ πατροπαράδοτη συμαϊκή φιλοξενία. Γιά μιά φορά ἀκόμα ἐπιβεβαιώθηκε περίτρανα ἐκτός τῶν ἄλλλων καί ὁ κοινωνικός - συνεκτικός ρόλος τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἡ στοργική Μάνα πού συγκεντρώνει τά παιδιά της κάτω ἀπό τίς φτερούγες της, γιά νά χαροῦν πέρα ἀπό τήν μητρική της ἀγκάλη καί τήν μεταξύ τους αὐθεντική ἀδελφική συνύπαρξη, πού πλέον ὁπουδήποτε ἀλλοῦ φαντάζει σήμερα οὐτοπία. Ὅλοι ἐπί τό αὐτό, δίπλα στήν ἐπιμήκη σχισμή τοῦ βράχου, πού χάρισε στόν χῶρο καί τό τοπωνύμιο, γεύθηκαν τόν ἀρωματικό καφέ καί τά κεράσματα τῆς ἀγάπης ἑκάστου.
Εἴθε μέ τίς ἀκατάπαυστες εὐχές καί πρεσβείες τοῦ παμμακαρίστου Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος διά τῶν χειλέων του πάντας διδάσκει, προσκυνεῖν ἐν Τριάδι τόν Ἕνα Θεόν, νά βροῦμε κι ἐμεῖς στηριγμό καί ἀνάπαυση σέ τούτους τούς δύσκολους καιρούς, γιά νά συνεχίζουμε μέ ὑπομονή καί σθένος τήν οὐρανομήκη πορεία μας πρός τήν ἀσάλευτη Βασιλεία τῆς Τριαδικῆς Θεότητος.