Ἡ Πεντηκοστή καθιερώθηκε ὡς δευτέρα Πανήγυρη τῆς Μονῆς ἀπό τό ἔτος 1930 καί ἐντεῦθεν. Τόν λόγο ἀποκαλύπτει ἕνα μικρό σχετικό ἀπόσπασμα ἀπό τήν μελέτη «Τά Πανηγύρια τῆς Σύμης» (σ. 54) τῆς κ. Ἑλένης Ζαχαρίου-Μαμαλίγκα Δρ. Φιλοσοφίας ἐκ Σύμης, ἡ ὁποία ἀναφέρεται ἐπακριβῶς στό γεγονός καί τό περιγράφει μέ τήν συνήθη της ἐπιστημονική πρακτική καί ἀκρίβεια:
«Οἱ Ἰταλοί κατακτητές τῆς Δωδεκανήσου στή μάταιη προσπάθειά τους νά ἐξιταλίσουν τούς Δωδεκανησίους ἄρχισαν νά ἐπεμβαίνουν στήν παιδεία ἀπό τό 1926 καί τό 1930 ἐτόλμησαν νά ἀποκόψουν τά ἑλληνικά σχολεῖα ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πού, μέ τήν κρυφή οἰκονομική ἐνίσχυση τοῦ Ἑλληνικοῦ Προξενείου τῆς Ρόδου, εἶχε τήν εὐθύνη γιά τήν συντήρηση καί τήν λειτουργία τους, καί τά ὑπήγαγαν στούς Δήμους καί τίς ἑλληνικές Κοινότητες. [Βλ. Φωτεινή Κλαδάκη-Μενεμενλῆ καί ἀδ. Τιμόθεο Φρέρη, «Ἀπό τήν ἐκπαιδευτική ἱστορία τῆς Ρόδου (1889-1989)», Ἐκδ. Δήμου Ροδίων, Σύρος 2002, σσ. 54-55 καί 129-133].
Οἱ Ροδίτες προσπάθησαν μέ ἐπιμονή νά ἐξεύρουν πόρους γιά τήν λειτουργία τῶν ἑλληνικῶν Σχολείων τῆς Ρόδου, χωρίς νά προσφύγουν στίς φασιστικές ἰταλικές Ἀρχές καί νά ἔχουν ὡς ἐκ τούτου ἐξάρτηση ἀπ’ αὐτές. Σέ συνεργασία μέ τόν τότε Μητροπολίτη Ρόδου Ἀπόστολο Τρύφωνος οἱ Ροδίτες ἀποφάσισαν νά ὀργανώσουν τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς τοῦ 1930 προσκυνηματική ἐκδρομή στήν Ἱ. Μ. Πανορμίτη γιά τήν τέλεση πανηγυρικῆς Ἀρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας στό Καθολικό τῆς Ἱ. Μονῆς καί τά ἔσοδα ἀπό τήν πανήγυρη αὐτή νά τά διαθέσει ἡ Ἱ. Μ. Πανορμίτη στούς Δήμους καί τίς Ἑλληνικές Κοινότητες Ρόδου γιά τήν κάλυψη τῶν δαπανῶν τους γιά τή λειτουργία τῶν ἑλληνικῶν Σχολείων. (Μαρτυρία Γεωργίου Ἰ. Ζουρούδη, ἐπιτ. Διευθυντῆ τοῦ Ἰωαννιδείου Παρθεναγωγείου Σύμης).
Ἔτσι ἀπό τό 1930 ὥς καί τό 1936 μεγάλος ἀριθμός Ροδιτῶν μέ ἐπικεφαλῆς πάντοτε τόν τότε Μητροπολίτη τους Ἀπόστολο Τρύφωνος, πραγματοποιοῦσε τήν προσκυνηματική αὐτή ἐκδρομή στήν Ἱ. Μ. Πανορμίτη τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Στήν προσκυνηματική αὐτή ἐκδρομή συμμετεῖχε ἐνεργά ὁ Γαβριήλ Μίσιος μέ τόν Σύλλογο Ποδοσφαιριστῶν Πανωγιαννιῶν τῆς πόλεως Ρόδου. (Μαρτυρία Ὀνουφρίου Ἐμμ. Τσαβαρῆ, Δασκάλου καί ἀργότερα Γραμματέα τῆς Ἱ. Μ. Πανορμίτη).
Μέ τό κλείσιμο τῶν ἑλληνικῶν Σχολείων στά Δωδεκάνησα τό 1937 ἀπό τόν Ἰταλό Διοικητῆ Δωδεκανήσου Caesare Maria De Vecci ἐξέλιπαν οἱ λόγοι πραγματοποίησης τῆς πανήγυρης αὐτῆς. Ἐντούτοις ἡ πανήγυρη τῆς Πεντηκοστῆς ἐξακολούθησε καί ἐξακολουθεῖ νά πραγματοποιεῖται κάθε χρόνο μέχρι σήμερα, ὡς ἡ δεύτερη Πανήγυρη τῆς Ἱ. Μ. Πανορμίτη μέ ἀθρόα προσέλευση πανηγυριωτῶν ὄχι μόνο ἀπό τή Ρόδο καί τή Σύμη, ἀλλά καί ἀπό τήν Κάλυμνο καί τήν Κῶ. Τά ἔσοδα βέβαια ἀπό τήν πανήγυρη τῆς Πεντηκοστῆς παραμένουν πιά στήν Ἱ. Μ. Πανορμίτη γιά τίς ἀνάγκες λειτουργίας τῆς Ἱ. Μονῆς καί τήν ἄσκηση τοῦ φιλανθρωπικοῦ της ἔργου».
