ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΣΥΜΗΣ, ΤΗΛΟΥ ΧΑΛΚΗΣ & ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ
Τέκνα ἐν Χριστῷ σαρκωθέντι ἀγαπητά,
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει κι ἐφέτος νὰ ζήσουμε τά ἅγια Χριστούγεννα καί τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Συναγμένοι στοὺς ναούς μας λατρεύουμε τὸν ἐνανθρωπήσαντα Κύριο καί ὑμνολογοῦμε τὴν Παρουσία Του στήν γῆ μας. Κοινωνοῦμε τὴ χαρὰ τῆς λυτρώσεως καί βιώνουμε τὴν ἐλπίδα τῆς ἀληθινῆς ζωῆς.
Οἱ πιστοί, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, καλούμαστε νὰ ὁδεύσουμε νοερὰ στὴ Βηθλεέμ. «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός...». Καλούμαστε νὰ ἔρθουμε στὸ σπήλαιο, ν’ ἀτενίσουμε τὸν νεογέννητο Χριστό, νά ψηλαφήσουμε τὸ μυστήριο τῆς θείας συγκαταβάσεως καὶ νὰ στοχαστοῦμε τί ἔχει νὰ μᾶς πεῖ ἡ φάτνη, στὴν ὁποία ὁ Χριστός μας ἀνακλίθηκε ὡς βρέφος.
Καί βέβαια τὸ πρῶτο πού μᾶς ἀποκαλύπτει εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Τό μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως εἶναι ταυτοχρόνως μυστήριο τῆς θείας ἀγάπης. Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τὸν κόσμο καί τὸν ἄνθρωπο. Καὶ γι’ αὐτὸ μᾶς ἀποστέλλει τὸν μονογενῆ Υἱό Του. Τόσο πολὺ ὁ Θεὸς ἀγάπησε τὸν κόσμο, μᾶς λέει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, «ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν...» (Ἰω. 3, 16). Γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους καί τὴ δική μας σωτηρία. Και τὸ ἐρώτημα πού γεννιέται εἶναι: Ἄραγε ἀγαποῦμε κι ἐμεῖς τὸν Χριστό, ὅσο Ἐκεῖνος μᾶς ἀγάπησε; Ἄραγε ἀγαποῦμε καὶ τοὺς ἀδελφούς μας, ὅπως Ἐκεῖνος μὲ τὸ παράδειγμά Του, μὲ τὸ μέγεθος τῆς δικῆς Του θείας ἀγάπης, μᾶς δίδαξε; Ἀναγκαῖος ὅρος καὶ βασικὴ προϋπόθεση, ποὺ θέτει ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὅτι τότε μποροῦμε νὰ αἰσθανθοῦμε τὸν πλοῦτο τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὅταν κι ἐμεῖς Τὸν ἀγαπήσουμε,∙ὅταν κι ἐμεῖς ἀγαπήσουμε τοὺς ἀδελφούς μας. Διαφορετικά δὲν θά ζήσουμε καί δὲν θά χαροῦμε τὴν ἑορτή αὐτή τῆς ἀγάπης Του.
Ἀτενίζοντας τὴ φάτνη, βλέπουμε ἀκόμη καὶ τὴν ἄπειρη ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου εἶναι πράξη ἐσχάτης ταπεινώσεως καὶ γι’ αὐτὸ οἱ Πατέρες μας ὀνομάζουν τὴν ταπείνωση «στολὴν Θεότητος». Ἡ φάτνη στὴν ὁποία ἀνακλίθηκε ὁ ἀχώρητος Κύριος, ἀποτελεῖ τὸ σημάδι τῆς ἄπειρης συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός, ἂν καὶ Θεός, «ἐκένωσε τὸν ἑαυτό του, πῆρε μορφὴ δούλου κι ἔγινε ἄνθρωπος, ταπεινώνοντας τὸν ἑαυτό του...» (Φιλ. 2, 7‐8). Ἄν, λοιπόν, ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι τὸ γεγονὸς ποὺ κατ’ ἐξοχὴν ἀποκαλύπτει τὴν ἀξία τῆς ταπεινώσεως, εἶναι αὐτονόητο πὼς μόνο οἱ ταπεινοὶ μποροῦν νὰ κατανοήσουν ‐ ὅσο εἶναι ἐφικτὸ σὲ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους ‐ τὸ μυστήριο τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως. Ἡ φάτνη θέλει ταπεινοὺς προσκυνητές καί ὁ Χριστὸς ἐπισκέπτεται καὶ κατοικεῖ μόνο σὲ ταπεινὲς καρδιές. Ἀντίθετα, ἡ φυσίωση τῆς γνώσης, ἡ ἔπαρση τοῦ πλούτου, ἡ ἀλαζονεία τῆς δύναμης, ἡ ἰταμότητα τῆς ἐξουσίας, ἡ πρόκληση τῆς χλιδῆς διώχνουν τὸν Χριστό ἀπό τέτοιες καρδιές.
Χριστούγεννα σημαίνει δόσιμο καὶ ἂν ἔτσι τὰ ζήσεις, ζεῖς τὴν ἐσωτερικὴ πληρότητα καὶ αὐτὸ γίνεται κάθε φορά ποὺ προσφέρεις στὸν ἄλλον. Καὶ αὐτὸ ἄς τό βιώσουμε προσωπικὰ καὶ μυστικά. Ἂς συμπαρασταθοῦμε μὲ τρόπο πνευματικό σέ κάποιον ποὺ μάθαμε ὅτι εἶναι μόνος τοῦτες τίς ἅγιες μέρες, ποὺ εἶναι στὸ νοσοκομεῖο, ποὺ πενθεῖ τὸν θάνατο κάποιου δικοῦ του ἀνθρώπου. Αὐτὸς ἂς γίνει γιὰ μᾶς Χριστούγεννα καὶ Πρωτοχρονιά. Δύο κορυφαῖες συναντήσεις ἂς γίνουν αὐτὰ τὰ Χριστούγεννα. Μιὰ μὲ τὸν Ἐνανθρωπήσαντα Χριστὸ στὸ κοινὸ ἅγιο Ποτήριο τῆς Θ. Λειτουργίας καὶ ἄλλη μιὰ μὲ τὸν κάθε δυσκολεμένο ἄνθρωπο πού φέρνει τόν Χριστὸ κοντά μας. Αὐτὰ εἶναι ἀληθινά, πραγματικὰ Χριστούγεννα, ποὺ δὲν ἔχουν πολλὰ φῶτα ἀλλὰ τὸ «φῶς τὸ ἀληθινόν»!
Μακάρι ὅλοι μας, ν’ ἀξιωθοῦμε νὰ συναντήσουμε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ. Ἡ ἀγάπη Του νὰ ἐμφυσήσει ἀγάπη στὶς καρδιές μας. Καὶ ἡ ταπείνωσή Του νὰ μᾶς καταστήσει ἀληθινὰ ταπεινούς στὴν καρδιὰ καὶ τὸ φρόνημα. Μὲ τὴν εὐκαιρία δὲ καὶ τῆς ἐνάρξεως τοῦ νέου ἔτους 2017, εὔχομαι σ’ ὅλους σας ἀδελφοί μου κάθε εὐλογία ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ καὶ κάθε χαρὰ προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή.
Μέ τήν ἀγάπη τοῦ Σαρκωθέντος Χριστοῦ, Χριστούγεννα 2016
Ὁ Μητροπολίτης σας:
+ Ὁ Σύμης Χρυσόστομος